علل اهمیت عفونت و بیماری پاپیلوما در مردان
● اگرچه ویروس پاپیلومای انسانی عمدتاً در حوزه زنان مطرح بوده و هست، لیکن حدود یک دهه است که دنیا در حال تجدید نظر در این زمینه است و آقایان نیز مانند خانم‌ها در کانون توجه قرار گرفته اند. اما از علل این تغییر نگرش می توان به عوامل ذیل اشاره نمود:
این ویروس عامل 40 تا 85 درصد سرطان‌های سر و گردن (شامل سرطان‌های زبان، حنجره، سر و گردن) و نیز اندام تناسلی (آلت تناسلی، بیضه ها و غیره) در مردان است.
شیوع زگیل‌های تناسلی اگر در مردان بیشتر از زنان نباشد، کمتر نیست.
مردان به خودی خود عامل انتقال ویروس از طریق جنسی به زنان هستند.
علی‌رغم این که خانم‌ها هر 1 تا 3 سال باید برای انجام معاینه زنان از نظر احتمال بروز سرطان گردن رحم و انجام پاپ اسمیر و یا تعیین ژنوتیپ ویروس به متخصصین زنان مراجعه نمایند، متاسفانه به دلیل عدم الزام مردان به مراجعه روتین و دوره ای به پزشک، ضمن باقی ماندن خطرات ناشی از ابتلا به این ویروس، شریک جنسی آنها نیز در معرض خطر سرایت و ابتلا قرار دارد.
از منظر کلی، آگاهی مردان نسبت به ویروس پاپیلوما ۱۰% و آگاهی زنان نسبت به آن حدود ۲۵% است (پس میزان آگاهی به پاپیلوما در مردان کمتر از زنان است).
شیوع ویروس پاپیلوما در مردان در جوامع مختلف بین 5/1 % تا ۷۳ % متغیر بوده و به طور متوسط حداقل ۲۰% مردان یک جامعه به این ویروس مبتلا هستند. علت این تفاوت در آمار مربوط به عوامل ژنتیکی، اجتماعی، مذهبی و … می باشد. به هر حال شیوع این ویروس در مردان در جوامع مختلف متفاوت از زنان است. این میزان شیوع در مردان با ریسک بالای خطر ابتلا ( مانند همجنس گرایان، افرادی که دارای تعداد زیاد شریک جنسی هستند و غیره) بالاتر از 30% است.
شیوع بالاتر رفتارهای پرخطر جنسی نسبت به زنان و داشتن شرکای جنسی متعدد، همجنسگرایی و غیره خطر ابتلا را در مردان بیشتر از زنان کرده است.
از عوامل موثر در ایجاد عفونت پاپیلوما در مردان می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
شروع زودهنگام فعالیت جنسی (خصوصا با شرکای متعدد) در ابتدای جوانی و نیز میزان بالای فعالیت جنسی (صرف نظر از تعداد شرکای جنسی)
احتمال عفونت با ویروس پاپیلوما ارتباط مستقیم با تعداد شرکای جنسی دارد، هر چه تعداد بالاتر باشد، احتمال عفونت پی در پی، عود آن و همچنین عفونت با تیپهای مختلف در یک زمان در فرد بالا می‌رود.
وجود سابقه بیماری‌های آمیزشی دیگر به طور همزمان
عدم ختنه بودن مرد: مکانیسم هایی که از طریق آن مردان ختنه شده کمتر به ویروس HPV مبتلا می شوند، ممکن است با کاهش ابتلا به عفونت جدید یا روشن شدن عفونت قبلی مرتبط باشد؛ زیرا فقدان پوست ختنه گاه ممکن است خطر خودآلودگی را در محل مجرای ادرار کاهش دهد.
عدم استفاده از کاندوم
استعمال دخانیات (شامل سیگار و قلیان)
استعمال الکل
عدم تاهل (مجرد با یا بدون شریک جنسی)
سابقه زگیل تناسلی
ارتباط با همجنس خصوصا مفعول بودن (در انواع معقدی ابتلا به پاپیلوما)
مطالعات نشان داده اند اساساً در مردان سیگاری و آن دسته از افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند، شیوع ویروس بالاتر بوده و تیپهای متنوع آن نیز در این افراد مشاهده می‌شود.
به طور کلی، در زنان بررسی با تستهای آزمایشگاهی و یا انجام کولپوسکوپی عفونت پاپیلوما قابل پیگیری می باشد. اما در مردان چون هیچ دستورالعملی برای تشخیص پاپیلوما در آنها وجود ندارد، در صورت عدم دارا بودن زگیل تناسلی، قادر به پیگیری بیماری خود نیستند. در بسیاری از موارد، مردان از ابتلا خود به پاپیلوما بی اطلاع هستند، اما در این فاصله زمانی، بیشترین موارد انتقال به شریک جنسی و ابتلا وی به عفونت و بیماری رخ می دهد. باتوجه به مطالب گفته شده، از سال 2014 به بعد سازمان بهداشت جهانی واکسیناسون پاپیلوما برای مردان را توصیه کرده است.
آمارها نشان می دهند که در کشور آمریکا، در مردانی که مبتلا به ویروس پاپیلوما هستند، سرطان ناحیه دهان و حنجره شایع تر از زنان است. سرطان های دهان و حنجره ناشی از ویروس پاپیلوما، در مردان جوان بیشتر از زنان است.
● شیوع این ویروس در مقعد مردان همجنس گرا تا بیش از 50% و یا حتی 90% مشاهده شده است (خصوصا در افراد HIV مثبت).
● ریسک ابتلا به سرطان آلت تناسلی در مردان با سابقه زگیل تناسلی 6 برابر بیشتر از مردی است که فاقد زگیل باشد.
● عفونت پاپیلوما در دستگاه تناسلی مردان (و نیز در مایع منی) مسئول انتقال و احتمالا باقی ماندن عفونت به زنان می باشد.
● عفونت مزمن با پاپیلوما در مردانی که سیگار و الکل به طور روزانه مصرف میکنند بیشتر از دیگر مردان جامعه است که دارای اینگونه رفتارها نیستند.
یکی از فاکتورهای اساسی در ایجاد، انتقال و حتی باقی ماندن ویروس در مردان، عدم استفاده مداوم از کاندوم در مردان مجرد (منظور افراد دارای روابط غیر از ارتباط زناشویی) است. عفونت با کلامیدیا تریکومایسیس و هرپس (تیپهای 1 و 2) که در جامعه بسیار شایع می باشند، سبب افزایش احتمال ابتلا به پاپیلوما در هردو جنس است.
● بین ایجاد و باقی ماندن عفونت پاپیلوما در مردان و وجود سابقه تماس جنسی با همجنس (همجنس گرایی) و یا داشتن شرکای جنسی متعدد (چه زن و چه مرد) در 2 سال اخیر رابطه مثبتی مشاهده می شود. یعنی هرچه موارد ذکر شده در رفتار جنسی در 2 سال اخیر بیشتر باشد، احتمال ابتلا به عفونت با ویروس بسیار بالا می رود.
● لازم به ذکر است شیوع عفونت حاد پاپیلوما در مردان جامعه که رابطه جنسی با زنان دارند، بسیار بالاتر از مردانی است که یا همجنس گرا بوده و یا با هردو جنس رابطه جنسی (Bisexual) دارند. نکته ظریف در اینجا، افزایش احتمال مزمن شدن عفونت در گروه دوم است. به همین دلیل، در مردان معمولی جامعه، اگرچه عفونت بیشتر رخ میدهد (به دلیل میزان بسیار بالای عمل نزدیکی بین زن و شوهر) لیکن مزمن شدن و ادغام ژن ویروس در ژن بیمار و غیره در آنها به میزان پایین تری از مردان همجنسگرا و یا دوجنسگرا رخ میدهد.
● لازم به ذکر است ارتباط با همجنس در بسیاری از کشورهای دنیا دارای استیگما است؛ لذا کم نیستند مردانی که از ذکر گرایش به همجنس اجتناب نمایند. به ویژه، مردان دوجنسگرا بیشتر همجنسگرایی خود را پنهان می نمایند، لذا اینگونه مردان نقشی بسیار قوی در انتقال عفونت هم به زنان و هم به مردان جامعه دارند.
● بین 45 تا 68 درصد از مردانی که شریک جنسیشان پاپیلوما مثبت می باشند، عمدتا به صورت تحت بالینی (بدون علامت و یا با علامت) مثبت هستند. به هر حال، احتمال یافتن پاپیلوما در زنان بیشتر از مردان است.
موفق باشید